Capsicum Annuum
Spaanse peper

Ik hou wel van wat pit. Een snufje zwarte peper op een gebakken eitje of een rood pepertje door de curry: heerlijk! Maar haal die twee soorten peper vooral niet door elkaar.

Gek eigenlijk, dat we voor die kleine mild pittige donkere korreltjes en de langwerpige glanzende pepers – die waarvan je neus gaat lopen en de tranen je in de ogen springen – hetzelfde woord gebruiken.

Lange tijd werd met het woord peper alleen die eerste soort, de korrelpeper, bedoeld. Deze specerij was al bekend in Europa tijdens de Romeinse tijd en werd ingevoerd vanuit India.

Het oude Indische woord voor peperkorrels was ‘pipparī’, een woord dat kwam van het Griekse ‘peperi ‘en het Latijnse ‘piper’. Daar maakten de Engelsen het woord ‘pepper’ van, de Fransen ‘poivre’ en wij noemden het ‘peper’.

Mij, de Spaanse peper, kennen we hier pas vanaf de zestiende eeuw. Dat ik net als de korreltjes óók peper werd genoemd, komt omdat we allebei een gerecht lekker pittig kunnen maken.

En de toevoeging ‘Spaans’? Het meest voor de hand liggend zou zijn dat ik uit Spanje kom, maar dat is niet het geval. Ik kom uit Midden- en Zuid-Amerika, maar ik moest wel via Spaanse tussenhandelaren naar Europa reizen. Voor het gemak noemden ze me daarom maar ‘Spaanse peper’.