Waar mijn naam vandaan komt? De Nederlandse naam ‘vingerhoedskruid’ verwijst – net als mijn Latijnse naam – naar mijn vorm.
De kleine witte of paarse kelkjes die in trossen aan mijn steel hangen zijn namelijk net vingerhoedjes.
Kijk dan, je zou ze zo over het topje van je vingers kunnen schuiven.
De Engelsen hebben trouwens een andere naam voor mij bedacht: ‘foxglove’. Over de herkomst daarvan doen allerlei verhalen de ronde.
Sommigen denken dat het een verbastering is van ‘folk’s glove’ – een handschoen voor een klein iemand.
Anderen beweren dat de naam voortkomt uit een legende waarin feeën mijn bloempjes aan vossen gaven om ze als een soort sokken over hun pootjes te dragen, zodat de kippen in het kippenhok ze niet zouden horen aankomen.
Volgens weer een ander verhaal zat het nét even anders: die toverfeetjes zouden de vossen leren hoe ze mijn klokvormige bloemen zachtjes konden laten tingelen om andere vossen te waarschuwen voor vossenjagers.
Nou ja, ik zeg altijd maar: wie de handschoen past…
